Listen live to Radio Arrow Classic Rock

Moshpits, botbreuken en schadevergoedingen

Door: Ferdi op 2004-05-25

Steenwijk, afgelopen Koninginnedag. Terwijl de band Disavowed enthousiast speelt, vormt zich voor het podium een pit. Dertig metalfans meppen om zich heen, knallen als botsauto's tegen elkaar aan en vinden het nog leuk ook. Bedoeld of onbedoeld - op dit punt lopen de verschillende lezingen uiteen – komt een concertbezoeker uit Bovenkarspel in de pit terecht. Daar komt hij tot een onbedoeld gewelddadige aanvaring met een death metalfan uit Den Helder (nee, niet Horst), waarbij de metalfan uit Bovenkarspel stevig wordt geraakt. Hij voelt een stekende pijn in zijn been en strompelt de pit uit. Vrienden vermoeden een kneuzing en helpen hem mee naar achter in de zaal. Daar stopt de onfortuinlijke mosher – wiens pijngrens door drank en drugs tamelijk is opgeschroefd – zijn poot in een emmer koud water, hopende dat de pijn weggaat.

Het mocht niet baten. Thuisgekomen wordt de dokter erbij gehaald. Zijn been blijkt te zijn gebroken en een chirurgische reparatie is noodzakelijk. Bovendien moet hij voor een huidtransplantatie onder het mes en heeft hij een pijnlijke revalidatie voor de boeg. Inmiddels verplaatst hij zich in een rolstoel. Het is een vervelend souveniertje aan een vrolijk dagje uit.

Ik hou niet van mensen die moshen. Sterker nog: ik vind het maar een stelletje asociale horken. Ik heb namelijk de overtuiging dat iedereen die entree betaalt, het recht heeft om ongestoord van een concert te genieten. Dat genot wordt tenietgedaan als ik nietsvermoedend een bandje probeer te kijken, terwijl een kleine groep dronken bezoekers er als een bezetene er op los beukt. Dat is niet alleen vervelend, dat kan zelfs pijnlijk zijn op het moment dat ik ongewild in de dronkenmansdans zou terechtkomen. Nogmaals, iedereen moet een concert kunnen kijken zoals hij of zij dat het zelf wil. Uiteraard geldt dat ook voor de moshers zelf (als een groep zwetende mannen elkaar zo graag wil aanraken, wie ben ik dan om daar iets tegen te hebben?). Maar de kudde stieren kiest steevast de plek uit vlak voor het podium, daar waar er zoveel mogelijk mensen last van hebben. Doe het dan achterin de zaal, denk ik dan.

Terug naar Steenwijk. Wellicht had de geblesseerde mosher achteraf ook liever achter in de zaal gestaan. De doktersrekening wordt namelijk niet volledig vergoed door zijn verzekering. Na overleg met zijn ouders is besloten om de overgebleven doktersrekeningen in te dienen bij degene die hem zo ongelukkig raakte. Een verzekeringskwestie dus, die gelukkig gedekt wordt door de W.A.-polis van de Heldenaar (als zijnde een sportblessure, nog wel). Probleem opgelost, al bracht het voorval wel een hoop stress teweeg voor beide partijen.

In Nederland krijgen de letselschadeadvocaten steeds vaker een juridische stok achter de deur. Het is dan ook wachten op de eerste rechtszaak op concert-gebied. De twee metalheads in het bovenstaande verhaal hebben in ieder geval geen behoefte om de zaak te laten voorkomen. Dat is begrijpelijk, maar op zich ben ik best wel benieuwd wat voor een jurisprudentie zo'n zaak op had kunnen leveren. De gemiddelde LoM-lezer zal wellicht nog oordelen volgens het principe 'eigen schuld, dikke bult'. Zou een rechter – die waarschijnlijk bij het woord 'metal' denkt aan Hoogovens en bij het horen van het woord 'mospit' denkt aan een oksel met groene plantjes – daar ook zo over denken? Of zou een rechter een lijn doortrekken naar het niveau van een ordinaire vechtpartij en daarom in de schuldvraag allesbehalve mild oordelen? Ik gok op dat laatste, al durf ik daarvoor mijn hand niet in het vuur te steken.

Veiligheid bij concerten is, sinds het dooddrukken van een roedel muziekfans op Roskilde, een hot item. Een rechterlijke uitspraak zal in een zaak als bovenstaande dan ook verstrekkende gevolgen kunnen hebben. Als eenmaal een slachtoffer van een moshpit een schadevergoeding krijgt toegewezen, dan kan straks elke rauwdouwer met een bloedneus een leuk bedragje claimen. Dan zal het wellicht niet lang duren tot aan Mojo gelieerde festivals de gedragsregels, die nu gelden voor het stagediven, uitbreiden met een moshverbod.

Het is, wat mij betreft, tijd dat zalen zich gaan afvragen of ze niet eens hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Of ze de beschonken metalfans niet tegen zichzelf moeten beschermen door deze vrijwillige vorm van zelfverminking eens flink aan banden te leggen. Het wordt hoog tijd, want ik heb al te vaak mensen op concerten onderuit zien gaan. De twee metalheads in bovenstaand verhaal wens ik succes en sterkte met de afwikkeling van het verhaal. Zelf drink ik, tijdens mijn concertbezoek dit weekend, mijn biertjes gewoon aan de bar. Daar is het wel zo veilig.

Ferdi schreef ook de volgende columns