Listen live to Radio Arrow Classic Rock

SAVE ME… II

Door: Patrick op 21 oktober 2011

“Ik ben nu een paar dagen achter de geraniums weggekropen en eerlijk gezegd begint het zicht op de kleurrijke bloemen me nu al stierlijk te vervelen. Omdat er hier op straat ook weinig enerverends te zien is en het wel heel stilletjes is zo zonder concerten, ben ik het internet maar eens opgedoken… om te zien dat de terreur door de fangirls ook daar volop aan de gang is. Nee, geen reebruine ogen die een wanhopige poging doen om me wat drank te ontfutselen, maar de verdwazing blijkt zich ook in allerhande andere vormen te uiten. Zo blijkt een concert de nodige naweeën te kennen: de dagen erna wordt schaamteloos een ontiegelijke hoeveelheid clips op YouTube geknald, die vervolgens ontelbare keren met alle sociale media gedeeld, gedeeld, en weer eens gedeeld moeten worden. De bewegende beelden worden vervolgens ook nog eens aan alle kanten de hemel in geprezen en bekwijld met de meest schaamteloze ondersteuning van de band. En waag het niet er een andere mening op na te houden, zelfs niet als je gevraagd wordt wat je ervan vindt. Als repliek word je direct met een standaard opmerking als 'Waarom je mond opentrekken over iets dat je niet leuk vindt?” om de oren geslagen. Nou, zal ik die vraag voor eens en altijd beantwoorden? Dat mensen hun muziek emotioneel beleven, is iets dat ik van harte toejuich. Maar als het zo obsessief wordt dat er niet meer nagedacht kan worden en alles, maar dan ook werkelijk alles, van bands als - en dit zijn maar wat voorbeelden - Edguy, Epica, Kamelot en Sonata Arctica klakkeloos bestempeld wordt als grensverleggend en uniek, trek ik het niet meer. Wie heeft je ooit wijs gemaakt dat fan zijn van een band betekent dat je alles, maar dan ook werkelijk alles, moet bewieroken en nooit eens een kritische noot over de band mag laten horen?

Nu kan ik natuurlijk sites als Facebook en dergelijke negeren en iedereen er in zijn sop laten gaar koken, maar aangezien de dames en heren het niet kunnen laten voordat ze de hele scene verziekt hebben, wordt er zelfs nog een schepje bovenop gedaan. In hun ontembare drang hun favoriete act tot nog grotere bekendheid te pushen, wordt er aan alle kanten geïnfiltreerd in het journalistieke wereldje. Wat dat betekent voor een enigszins objectief oordeel, laat zich raden… biografieën worden slechts braafjes nagepapegaaid en gekleurde, persoonlijke belevingen worden omschreven als vaststaande waarheid. Het gaat tenslotte om hun favoriete artiest en dus kan er geen superlatief achterwege blijven. Nu is het schrijven van een objectieve recensie al onmogelijk, maar als elke kritische noot volledig uit het oog wordt verloren, is het hek helemaal van de dam. Al die muzikale websites en magazines verliezen dan toch hun geloofwaardigheid en waarde? Op deze manier wordt de metal scene meer en meer gedomineerd door louter fangirls, copycats, fakers, wannabe's en ander onnadenkend kuddevolk dat blindelings gelooft wat artiesten en platenmaatschappijen aan nonsens uitbrengen.

En net als je denkt dat de scene volledig verziekt is, komt er uit totaal onverwachte een klein sprankje hoop. Roadrunner Records heeft bij hun SignMeTo project de mogelijkheid gegeven alle bezoekers van de site een recensie achter te laten. Dat ze daarbij niet geheel hun ogen hebben gesloten voor fangirls mag blijken uit onderstaande opmerking: “Some types of reviews are not welcome and may be deleted. These include purely hateful comments, "reviews" from other bands which do little more than plug their own page on another artist's page, and reviews from artist's' fans which are nothing more than a short line about how great the artist is.” Heren hoofdredacteurs, ziet u nu hoe u met een eenvoudige richtlijn van al die kansloze recensies en ander geleuter af kunt komen. Act! And Act now!”

Patrick schreef ook de volgende columns